Γράφει η Φιλία Δημητριάδη MD. FAAP.
Παιδοενδοκρινολόγος-Παιδοδιαβητολόγος

Σε αντίθεση με το παρελθόν, περίπου τα δύο τρίτα των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 σήμερα είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Μεταξύ των ενηλίκων, περίπου το ίδιο ποσοστό έχει υπέρταση, το 40% έχουν δυσλιπιδαιμία, και οι περισσότεροι δεν ασχολούνται με τακτική σωματική δραστηριότητα. Για τους ανθρώπους που ζουν με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, ο φόβος της υπογλυκαιμίας, η δυσκολία επίτευξης ικανοποιητικού γλυκαιμικού ελέγχου και η ανεπαρκής γνώση γύρω από τη διαχείριση της άσκησης αποτελούν σημαντικά εμπόδια.

Σύμφωνα λοιπόν με το Consensus Statement που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο στο Lancet, συνιστώνται τουλάχιστον 150 λεπτά συσσωρευμένης σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα, με όχι περισσότερες από 2 συνεχόμενες ημέρες χωρίς δραστηριότητα.

Για τα παιδιά και τους νέους με σακχαρώδη διαβήτη, οι κατευθυντήριες οδηγίες καλούν για τουλάχιστον 60 λεπτά σωματικής άσκησης την ημέρα. Οι λεπτομερείς συστάσεις σχετικά με την άσκηση θα πρέπει να γίνονται εξατομικευμένα σε κάθε περίπτωση από τον εξειδικευμένο διαβητολόγο και συμπεριλαμβάνουν τις προσαρμογές των δόσεων ινσουλίνης, την παρακολούθηση του σακχάρου αίματος πριν και μετά την άσκηση καθώς και τη διατροφική διαχείριση γύρω από την άσκηση και τις αντενδείξεις συμπεριλαμβανομένων πρόσφατης υπογλυκαιμίας, και κετονών στα ούρα.

Σε γενικές γραμμές, η αερόβια άσκηση συνδέεται με μείωση του σακχάρου αίματος, ενώ η αναερόβια άσκηση συνήθως σχετίζεται με μια παροδική αύξηση του επιπέδου σακχάρου του αίματος. Και οι δύο τύποι άσκησης μπορεί να προκαλέσουν καθυστερημένη εμφάνιση υπογλυκαιμίας μετά το τέλος της άσκησης. Πριν κυρίως την αερόβια άσκηση, μειώσεις στη δόση της ινσουλίνης (ευκολότερα εφαρμόσιμο σε περιπτώσεις αντλίας ινσουλίνης) μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου υπογλυκαιμίας, όπως μπορεί και η πρόσληψη υδατανθράκων χωρίς κάλυψη με ινσουλίνη.

Η παρακολούθηση του σακχάρου αίματος θα πρέπει να γίνεται πιο συχνά πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά από τη σωματική δραστηριότητα. Η τακτική άσκηση έχει μόνο ευεργετικά οφέλη να δείξει σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, με κυριότερο την βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου. Η σωστή ενημέρωση και καθοδήγηση σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, από τον ειδικό διαβητολόγο και την εξειδικευμένη ομάδα παρακολούθησης, θα πρέπει να κάνει τη διαφορά καταπολεμώντας τον φόβο που προκαλείται από την έλλειψη της κατάλληλης πληροφόρησης.